Ώς οπαδός του Ολυμπιακού απο μικρή ηλικία, είχα τη χαρά να εμποτιστώ με το μικρόβιο αυτής της ομάδας. Το γεγονός αυτό, ενώ απο τη μία με έκανε να "αρρωστήσω" απο την αγάπη μου για την εν λόγω ομάδα απο την άλλη με έκανε να απαιτώ πολύ περισσότερα απο όσα πιθανώς μπορούν να γίνουν απο τη διοίκηση της, οδηγούμενος πάντα απο τον "ιό" της παραζάλης για την ερυθρόλευκη φανέλα και τα μεγαλεία που επιθυμούσα να μου χαρίζει.
Δεν σας κρύβω ότι και λόγω ηλικίας έζησα την άνοδο της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού απο το 1992 μέσα απο ο γήπεδο, κάπου κρεμάμενος απο τις κερκίδες, ανάμεσα στους φανατικούς και κυνηγώντας μετά το τελικό σφύριγμα του διαιτητή τους αντίπαλους οπαδούς γύρω απο το Ειρήνης & Φιλίας. Έζησα όλες τις νίκες στο πρωτάθλημα και τα φάιναλ-φόρ της μυθικής εκείνης ομάδας, με αποκορύφωμα το Triple Crown του 1997 και μάλιστα μέσα απο τις κερκίδες του γηπέου στη μαγική πόλη της Ρώμης.
Δυστυχώς όμως, εκείνες οι μέρες ήταν και οι τελευταίες ημέρες χαράς που μου χάρισε η ομάδα καλαθοσφαίρσης του Ολυμπιακού. Ακολούθησαν, κατά την άποψή μου, πολλές λάθος κινήσεις απο την τότε διοίκηση της ομάδας, με επιλογές προπονητών με στόχο την απομυθοποίησή τους (Ιωάννης Ιωαννίδης) στα μάτια του κόσμου, επιλογές παιχτών χωρίς πραγματική αξία που παρουσιάζονταν ώς μεσσίες και τελικά την απαξίωση του τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού, με μεγάλη μας απογοήτευση, εκ των έσω.
Ευτυχώς όμως, οι κ.κ. Αγγελόπουλοι, γνωστοί οπαδοί του αθλήματος της καλαθοσφαίρισης, αποφάσισαν να κάνουν μια επικοδομητική για εμάς τους φιλάθλους συμφωνία εξαγοράς της Κ.Α.Ε. σε δύο δόσεις, ξεκινώντας απο την περσινή χρονιά (2006). Ανανέωσαν λοιπόν το υλικό της ομάδας, κλείνωντας συμφωνία με τον κο. Γκέρσον στην καυτή θέση του προπονητή και αγόρασαν πολλούς, πολλά υποσχόμενους παίχτες απο την ελληνική κυρίως αγορά. Εμείς, οι απλοί φίλαθλοι, δεν περιμέναμε την απίστευτη πορεία στην Ευρώπη ή τους τίτλους στην Ελλάδα, αλλά για πρώτη φορά μετά απο πολλά χρόνια αρχίσαμε να αισθανόμαστε ανταγωνιστικοί. Καταφέραμε λοιπόν να κάνουμε μια καλή πορεία στην Euroleague φτάνοντας στους 8 της διοργάνωσης, να πάμε στον τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος και γενικά να κάνουμε τους αντιπάλους μας να θυμηθούν τις παλιές εποχές και να αρχίσουν πάλι να ανυσηχούν.
Αρχίζοντας όμως η καινούργια σεζόν, δόθηκαν πολλές υποσχέσεις απο τη διοίκηση και τον προπονητή για τίτλους στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Για να υλοποιηθούν αυτοί οι στόχοι όμως έδιωξαν πολλούς παίχτες και ανανεώθηκε σχεδόν απο την αρχή το υλικό της ομάδας. Ευτυχώς κρατήθηκαν οι ταλαντούχοι νεαροί, όπως ο Βασιλόπουλος, ο Πρίντεζης και ο Σεϊμπούτις και προστέθηκαν ποιοτικοί ξένοι αλλά και Έλληνες παίχτες. Θα περίμενα, λοιπόν, με το συγκεκριμένο υλικό που έχει πολλές δάφνες απο τα πρωταθλήματα στα οποία συμμετείχαν να έχει και την ανάλογη παρουσία στο παρκέ. Βλέποντας όμως το 1ο επίσημο παιχνίδι της ομάδας ενάντια στον ΠΑΟΚ, μια συμπαθητική ομάδα αλλά πολύ κατώτερη απο τον Ολυμπιακό, δεν εντυπωσιάστηκα στο παραμικρό απο τα καινούργια αποκτήματα, όπως ο Woods, ο Greer και Τσακαλίδη. Και αν ο Τσακαλίδης έχει το άλλοθι οτι πολύ απλά δεν συμμετείχε στο παιχνίδι, ο Woods, ο "δολοφόνος" απο την Αμερική, με το φαρμακερό σούτ και τα τρομερά αθλητικά προσόντα πώς δικαιογεί την άθλια στατιστική του? Ο Greer, ο play maker που μπορεί να σκοτώσει κάθε αντίπαλο γιατι δεν μπορούσε να περάσει την μπάλα ντριπλάρωντας όταν τον πιέζανε οι μέτριοι αμυντικοί παίχτες του ΠΑΟΚ?
Βέβαια, δε θέλω να πώ ότι δεν αξίζουν τα χρήματα τους ή ότι είναι λάθος επιλογές. Αυτο θα φανεί κατά τη διάρκεια της σεζόν απο τα επιτεύγματά τους. Απλά, θα περίμενα απο τους παίχτες που υποτίθεται οτι θα σηκώσουν τον Ολυμπιακό ξανά στις δόξες πολύ καλύτερη απόδοση. Όχι 9 πόντους απο το "πολυβόλο" μας και τόσο κακή οργάνωση απο τον "μαέστρο" μας. Ειδικά όταν η συγκεκριμένη χρονιά ξεκινάει με απανωτά δύσκολους αγώνες με τον ΠΑΟΚ, την Ταού, τον Άρη και τελικά τον Παναθηναϊκό. Και δικαιολογώ την ομάδα μου, γιατί όπως σας είπα έχω κολλήσει γρίπη απο αυτήν, λέγοντας ότι είναι καινούργιο υλικό και ασύνδετη σαν σύνολο. Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω τις αργοπορημένες προσθήκες, ούτε τις μεγάλες προσδοκίες μου απο αυτήν. Θα κλείσω λοιπόν με μια ευχή, "Αποδείξτε μου ότι κάνω λάθος και κάντε με ευτυχισμένο!".
Δεν σας κρύβω ότι και λόγω ηλικίας έζησα την άνοδο της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού απο το 1992 μέσα απο ο γήπεδο, κάπου κρεμάμενος απο τις κερκίδες, ανάμεσα στους φανατικούς και κυνηγώντας μετά το τελικό σφύριγμα του διαιτητή τους αντίπαλους οπαδούς γύρω απο το Ειρήνης & Φιλίας. Έζησα όλες τις νίκες στο πρωτάθλημα και τα φάιναλ-φόρ της μυθικής εκείνης ομάδας, με αποκορύφωμα το Triple Crown του 1997 και μάλιστα μέσα απο τις κερκίδες του γηπέου στη μαγική πόλη της Ρώμης.
Δυστυχώς όμως, εκείνες οι μέρες ήταν και οι τελευταίες ημέρες χαράς που μου χάρισε η ομάδα καλαθοσφαίρσης του Ολυμπιακού. Ακολούθησαν, κατά την άποψή μου, πολλές λάθος κινήσεις απο την τότε διοίκηση της ομάδας, με επιλογές προπονητών με στόχο την απομυθοποίησή τους (Ιωάννης Ιωαννίδης) στα μάτια του κόσμου, επιλογές παιχτών χωρίς πραγματική αξία που παρουσιάζονταν ώς μεσσίες και τελικά την απαξίωση του τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού, με μεγάλη μας απογοήτευση, εκ των έσω.
Ευτυχώς όμως, οι κ.κ. Αγγελόπουλοι, γνωστοί οπαδοί του αθλήματος της καλαθοσφαίρισης, αποφάσισαν να κάνουν μια επικοδομητική για εμάς τους φιλάθλους συμφωνία εξαγοράς της Κ.Α.Ε. σε δύο δόσεις, ξεκινώντας απο την περσινή χρονιά (2006). Ανανέωσαν λοιπόν το υλικό της ομάδας, κλείνωντας συμφωνία με τον κο. Γκέρσον στην καυτή θέση του προπονητή και αγόρασαν πολλούς, πολλά υποσχόμενους παίχτες απο την ελληνική κυρίως αγορά. Εμείς, οι απλοί φίλαθλοι, δεν περιμέναμε την απίστευτη πορεία στην Ευρώπη ή τους τίτλους στην Ελλάδα, αλλά για πρώτη φορά μετά απο πολλά χρόνια αρχίσαμε να αισθανόμαστε ανταγωνιστικοί. Καταφέραμε λοιπόν να κάνουμε μια καλή πορεία στην Euroleague φτάνοντας στους 8 της διοργάνωσης, να πάμε στον τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος και γενικά να κάνουμε τους αντιπάλους μας να θυμηθούν τις παλιές εποχές και να αρχίσουν πάλι να ανυσηχούν.
Αρχίζοντας όμως η καινούργια σεζόν, δόθηκαν πολλές υποσχέσεις απο τη διοίκηση και τον προπονητή για τίτλους στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Για να υλοποιηθούν αυτοί οι στόχοι όμως έδιωξαν πολλούς παίχτες και ανανεώθηκε σχεδόν απο την αρχή το υλικό της ομάδας. Ευτυχώς κρατήθηκαν οι ταλαντούχοι νεαροί, όπως ο Βασιλόπουλος, ο Πρίντεζης και ο Σεϊμπούτις και προστέθηκαν ποιοτικοί ξένοι αλλά και Έλληνες παίχτες. Θα περίμενα, λοιπόν, με το συγκεκριμένο υλικό που έχει πολλές δάφνες απο τα πρωταθλήματα στα οποία συμμετείχαν να έχει και την ανάλογη παρουσία στο παρκέ. Βλέποντας όμως το 1ο επίσημο παιχνίδι της ομάδας ενάντια στον ΠΑΟΚ, μια συμπαθητική ομάδα αλλά πολύ κατώτερη απο τον Ολυμπιακό, δεν εντυπωσιάστηκα στο παραμικρό απο τα καινούργια αποκτήματα, όπως ο Woods, ο Greer και Τσακαλίδη. Και αν ο Τσακαλίδης έχει το άλλοθι οτι πολύ απλά δεν συμμετείχε στο παιχνίδι, ο Woods, ο "δολοφόνος" απο την Αμερική, με το φαρμακερό σούτ και τα τρομερά αθλητικά προσόντα πώς δικαιογεί την άθλια στατιστική του? Ο Greer, ο play maker που μπορεί να σκοτώσει κάθε αντίπαλο γιατι δεν μπορούσε να περάσει την μπάλα ντριπλάρωντας όταν τον πιέζανε οι μέτριοι αμυντικοί παίχτες του ΠΑΟΚ?
Βέβαια, δε θέλω να πώ ότι δεν αξίζουν τα χρήματα τους ή ότι είναι λάθος επιλογές. Αυτο θα φανεί κατά τη διάρκεια της σεζόν απο τα επιτεύγματά τους. Απλά, θα περίμενα απο τους παίχτες που υποτίθεται οτι θα σηκώσουν τον Ολυμπιακό ξανά στις δόξες πολύ καλύτερη απόδοση. Όχι 9 πόντους απο το "πολυβόλο" μας και τόσο κακή οργάνωση απο τον "μαέστρο" μας. Ειδικά όταν η συγκεκριμένη χρονιά ξεκινάει με απανωτά δύσκολους αγώνες με τον ΠΑΟΚ, την Ταού, τον Άρη και τελικά τον Παναθηναϊκό. Και δικαιολογώ την ομάδα μου, γιατί όπως σας είπα έχω κολλήσει γρίπη απο αυτήν, λέγοντας ότι είναι καινούργιο υλικό και ασύνδετη σαν σύνολο. Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω τις αργοπορημένες προσθήκες, ούτε τις μεγάλες προσδοκίες μου απο αυτήν. Θα κλείσω λοιπόν με μια ευχή, "Αποδείξτε μου ότι κάνω λάθος και κάντε με ευτυχισμένο!".
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου